Ken je het verhaal nog van duizend en één nacht?

De Perzische koning werd bedrogen door zijn vrouw en hij laat haar ter dood veroordelen. Voortaan besluit hij elke avond een nieuwe maagd te huwen die hij elke ochtend laat doden, zo kan hij nooit meer bedrogen worden. Tot hij de vertelster van duizend en één verhalen, ontmoet. In hun huwelijksnacht vertelt ze hem een verhaal, maar maakt het niet af. Om te weten hoe het afloopt spaart de koning haar. De volgende nacht komt het vervolg. Als het verhaal uit is begint ze aan een nieuw verhaal. Ze houdt het lang vol. Wanneer de verhalen uiteindelijk ten einde zijn, is de koning zo van haar gaan houden, dat hij haar gratie schenkt en ze zijn definitieve vrouw mag worden.

Liefde die groeit in duizend-en-één nachten. Mijn duizend en één nachten zonder Tas zijn al lang om, dat was ergens begin juni. De liefde niet. Omgekeerd lukt het voor geen meter.

Ik zit soms urenlang te wachten tot je thuis zou komen, maar je verschijnt alleen in mijn gedachten. De verhalen die ik voor je opspaar, stapelen zich eindeloos op in mijn barstende hoofd.

Die verhalen, ze gaan over liefhebben en kinderen die je niet ziet opgroeien. Ze gaan over verdriet en jouw hand dat ik niet kan vasthouden. Ze gaan over gemis en glinsteringen in je ogen waar ik niet in kan kijken. Ze gaan over bang zijn en je zoenen niet meer proeven. Ze gaan over alleen zijn in een wereld vol met vrienden. Ze gaan over een tekort want vier past beter dan drie. Ze gaan over tranen ’s avonds in de thee en ’s ochtends in de koffie. Ze gaan over seizoenen die voorbij razen, sneller dan duizend en één nachten en jij die niet meer naast me ligt.

Nele, geschreven duizend en vijfenvijftig nachten na die verschrikkelijke 8ste september 2015.