Niet dood zijn is ingewikkeld
8 september, het liefste stond ik niet op, bleef ik achter in een droomloze slaap. Energie die komt en gaat. 8 september, een dag waar woorden en gevoelens chaotisch door elkaar flitsen in mijn hoofd.
September, een maand van zinnen vol verleden tijd. Zoals: ‘vake zou 70 jaar geworden zijn, Tas zou het ook fijn gevonden hebben’ én ‘hier zou hij om gelachen hebben’ of ‘wat zou hij nu trots op jullie zijn’.
Aarzelend kijkt Louise me aan en vraagt ‘3 jaar?’. In het tweede leerjaar kan je best al goed rekenen. De kaarsen in de straat tonen de reikwijdte van gemis. In de verte hoor ik een kind zijn papa roepen.
Hoe omschrijf je radeloze eenzaamheid, verterende verlies en snijdende pijn in een wereld waar iedereen volop leeft? Ik geef het op, en probeer gewoon te doen. Praktisch. Het helpt, voor even.
Straks in bed, met z’n drieën. Ik hoop op een droomloze slaap in de tegenwoordige tijd. Niet dood zijn is ingewikkeld.
‘Kom terug.
Als ik die woorden eens zo
zacht kon zeggen
dat niemand ze kon horen,
dat niemand zelfs kon
denken
dat ik ze dacht …
en als iemand dan terug
zou zeggen
of desnoods alleen maar
terug zou denken,
op een ochtend:
‘ja’.
Toon Tellegen
Nele -geschreven 3 jaar na die verschrikkelijke 8set september 2015.
overspoeld worden 