Lieve Tas,

Gisteren vierden we de lente en Louise.
Het werd een wonderlijk lentefeest.
Je zou genoten hebben.

Ze is al zo groot, jouw dochter …
Ondertussen met lange haren en lange wimpers.
Ze kan nu lezen en schrijven en nog zoveel meer.
Je zou trots geweest zijn op haar.

Tuur, nu echt een hele grote broer …
had het over zijn eigen lentefeest en over hoe het was
toen jij er bij kon zijn.

Je familie en je vrienden waren er.
En de nieuwe vrienden van Louise.
Ze hielpen allemaal en we maakten er een feest van zoals jij dat ook zou doen.

Het was fijn.

Alleen jij was er niet.
Ik zag je overal … niet.
Ik voelde je elk moment … niet.

En terwijl je zo afwezig was.
Was je overal.
En voelde ik je overal.

Het was een wonderlijk lentefeest.

Nele – geschreven 2 jaar, 8 maanden en 5 dagen na die verschrikkelijke 8ste september 2015