ik mis je
ik mis je vandaag meer dan gisteren
de toekomst aan diggelen

ik mis je
ik mis je armen om me heen
slapeloze nachten en koortsige dromen

ik mis je
ik mis je geruststellende stem
ijskoude botten en niets op een rij

ik mis je
ik mis je vertrouwde geur en je intimiteit
eindeloos alleen

ik mis je
ik mis je aanwezigheid in alles wat ik doe
smakeloos eten en inhoudsloze tv

ik mis je
ik mis je mening en je ideeën
betekenissen zijn zoek

ik mis je
ik mis je kennis en je handigheid
techniek laat me in de steek

ik mis je
ik mis je groene vingers
planten laten hun bladeren hangen

ik mis je
ik mis je humor
mijn wereld verdraagt geen grappen meer

ik mis je
ik mis je doordachte traagheid
want nu, nu staat het leven stil

ik mis je
ik mis je onvoorwaardelijke liefde
snijdende pijn

Tas, ik mis je

Nele – geschreven een half jaar na die verschrikkelijke 8ste september 2015

Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
Hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.

Vertel het aan een kind,
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad,
hoe lief ik je had.

Maar zeg het aan geen mens.
Ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man alleen maar een vrouw,
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.

Hans Andreus ‘Verzamelde gedichten’. Bert Bakker, 2001