Tas, ik was zo graag je vrouw. En ook al stak emancipatie soms de kop op, geleidelijk aan werd het heel normaal dat jij die kapotte lamp zou vervangen en achter het stuur zou kruipen.

Ik leerde bij jou dat vrouw-zijn an sich, niet veel betekende. Het was veel meer waard om me vrouw te voelen met jou aan mijn zij. Zware zakken zout voor de waterverzachter sleuren, laat staan verstaan wat dat machien juist doet. Boordevolle boodschaptassen overnemen. Ik draag Louise na een avondje uit, maar Tas nam Tuur op zijn arm want die is al groot. En als ik ’s avonds in bed nog een geluid hoor dan ging Tas kijken of hij mompelde geruststellend ‘dat is gewoon een kast die even kraakt’.

Ik vind dat vrouwen recht hebben op een beetje drama, show en krokodillentranen. Op de tafel springen als er een muis in huis is en paniekerig rondhollen als de kippen uitgebroken zijn. Achter hem schuilen als je bang bent en in zijn armen kruipen als je troost zoekt. Even klagen als je denkt dat iemand het niet goed met je meent omdat je weer veel te veel woorden interpreteerde in plaats van echt te luisteren.

Balancerend op echte angst gemengd met vrouwelijk drama, omdat hij ons zou beschermen, omdat hij me begreep, omdat hij me graag zag zoals niemand anders dat doet. Zachtjes achter me staand op een feestje, me ondersteunend omdat mijn rug dat lange staan niet meer kan. Even een aai of een schoudermassage omdat hij voelde dat ik het nodig had.

Tas is niet meer. En daarmee verloor ik ook het recht op een beetje drama, show en krokodillentranen. Want Louise en Tuur hebben er niets aan als ik me niet letterlijk verman. Niemand zal me beschermen als ik ’s nachts iets hoor, ik zal zelf moeten kijken alvorens ik gerust kan slapen. Het huis en de tuin onderhouden, alles zit nu in mijn takenpakket. En mijn lieve kindjes, ik draag ze allebei naar boven als ze moe zijn,  een voor een.

Oh wat zou ik me graag nog eens op en top vrouw voelen, met tas aan mijn zij.

Maar Tas is niet meer. En daarmee verloor ik ook het recht om vrouwelijk te zijn. Gladde benen, make-up, mooie lingerie en misschien een geurtje op. Waarom nog? In plaats daarvan doe ik Tas zijn botten maar weer aan en rij het gras af, want het schijnt dat het morgen zal regenen.

Nele – geschreven 11 maanden en 11 dagen na die verschrikkelijke 8 site september 2015