Mijn leven is heel hard getekend door verlies. Met een vertrokken grimas zeg ik tegen mijn omgeving dat mijn expertise daar ligt. Nog nooit werd ik zo overspoeld door verdriet.

Toch klopt het niet helemaal. De laatste jaren kwamen er heel veel nieuwe mensen in mijn leven. Korte ontmoetingen, beginnende vriendschappen en inspirerende momenten. Ook vervlogen vriendschappen vinden hun weg terug. Nog nooit werd ik zo overspoeld door liefde.

Eén van die ontmoetingen was met Vivian. We vonden elkaar online en ik zag haar voor het eerst op een lezing van Manu Keirse. Met haar roze sjaal, lachende ogen vol verdriet en liefde, vond ik haar ogenblikkelijk een mooie vrouw. Haar verhaal is zwaar. Op 11 februari 2005 sloeg bij haar waanzinnig hard het noodlot toe. Haar man, Ido overleed plots aan een hartaderbreuk. Vivian,  op dat moment 41 weken zwanger en mama van een zoontje van twee, gaf twaalf uur later het leven aan een tweede zoon.

Vandaag, in 2017 leeft ze voluit, met de liefde van Ido diep geworteld in haar zijn. Ze draagt die liefde en het bijhorende verdriet als haar roze sjaal rond haar. Haar kinderen dicht bij , elke keer hen kracht gevend bij hun vragen, boosheid en verwardheid.

Ze organiseerde een eerste en een tweede weduwelunch in hartje Gent. Ik mocht deelnemen. In een gezellig kader, ontmoette ik Ine, Wille, Veronique en Sofie. We delen er ons verdriet en ontdekken dat het liefde is dat we delen. We delen er onze bezorgdheden over onze kinderen en ontdekken dat ook dat liefde is dat we delen. We geven er elkaar raad maar gaan vooral mee in de diepte staan. In het waanzinnig zwarte gat voelen we ons even, heel even minder eenzaam. We vinden zelfs schoonheid in het gedeelde verdriet.

De verbindende kracht van Vivian kreeg er een concrete start. De online community groeit. Steeds meer jonge weduwes vinden de weg naar elkaar. Ken je weduwes die op zoek zijn naar laagdrempelig contact? Vertel ze dan zachtjes over Vivian en de krachtvrouwen.  Want ik geloof niet dat de tijd zomaar heelt. Ik ben er echter wel van overtuigd dat deze wonden een hele, hele lange tijd verzorging nodig hebben. En dat is wat de krachtvrouwen wil doen. Als een cirkel blijvend praten en huilen om onze liefde. Een roze cirkel van vrouwelijke kracht. Doorspekt met het oranje van Ido, de grote liefde van Vivian. Ido met zijn oranje haar.

Nele – geschreven 1 jaar, 4 maanden en 23 dagen na die verschrikkelijke 8ste september 2015.

http://krachtvrouwen.be/