Vandaag ging ik door wat spullen van mijn ouders. Ik vond metroticketjes en een treinticket van een trip naar Parijs van 15 tot 17/03/1969 van mijn moeder. Geen idee waarom deze bijna 50 jaar later nog tussen de spullen van mijn vader zitten, waarom hij die zoveel lange jaren bewaarde.  Mijn moeder die bijna 30 jaar geleden stierf komt weer tevoorschijn en ik laat de rauwe pijn over me heen glijden als een vertrouwde vriend. Alleen zij, en alleen hij wisten de betekenis van die met zoveel liefde bewaarde spulletjes. Hier zit ik dan te janken om betekenissen die ik niet kan vatten.

Betekenissen voor de eeuwigheid begraven.

Ik kom ze elke dag tegen, in huis, buiten huis, als iemand iets zegt. Heel mijn dagelijkse leven is doorspekt van kleine dingen, die Tas en ik verstonden. Geen grote geheimen, gewoon kleine gebaren, uitgesproken en onuitgesproken verstandhoudingen. Dingen die we bijhielden omdat ze een gezamenlijke herinnering  betekenden. En ik vind de woorden niet meer om ze door te geven.

Alles is stil. Stilgevallen sinds … Betekenissen voor de eeuwigheid begraven.

Nele – geschreven 1 jaar, 10 maanden en 11 dagen na die verschrikkelijke 8ste september.

Hoelang zit je hier al?
vroeg ik aan Gemis.
Dat weet je wel, zei Gemis.
Gemis gaf nooit het juiste antwoord.
Gemis liet je raden en gissen.
Gemis was wreed.

Ja, natuurlijk wist ik het.
Het was toen jij ….
Gemis trok toen bij me in.
Voor even, dacht ik,
Gemis komt even logeren.
Ze gaat wel snel weer weg.

En ga je ooit weg?
vroeg ik aan Gemis.
Even bleef het stil.
Had ik koffers bij me? vroeg Gemis.

Gemis stelde wel de juiste vragen.
Geert De Kockere